Rewolucja – lokomotywa dziejów UE

Nad głównym wejściem do gmachu Parlamentu Europejskiego w Strasburgu  widnieje duży napis: „Altiero Spinelli”. To nazwisko jednego z „ojców” Unii Europejskiej.

Nazwiska w miejscach publicznych pojawiają się tam, gdzie chodzi o oddanie hołdu komuś, kto przysłużył się danej instytucji czy organizacji w jej tworzeniu albo do szczególnego rozwoju jej idei. W Strassburgu, na gmachu Parlamentu Europejskiego nie widnieje nazwisko żadnego konserwatysty, lecz Altiero Spinellego.

Parlament Europejski zaiste dużo mu zawdzięcza.

Kim był ten człowiek? Czym sobie zasłużył na to wyróżnienie?

Altiero Spinelli (1907 - 1986) urodził się w rodzinie o tradycjach socjalistycznych, czyli marksizm wyssał z mlekiem matki. W wieku 17 lat wstąpił do Włoskiej Partii Komunistycznej, z której go wyrzucono za odchylenie trockistowskie. Był jednym z autorów tak zwanego „Manifestu z Ventotene” (o którym ówczesny przew. PE Jerzy Buzek powiedział: że „Jest wiecznie żywym źródłem europejskiej integracji”) - jednego z pierwszych dokumentów promujących ideę zjednoczenia Europy i konstytucji europejskiej. Spinelli napisał ten manifest podczas pobytu w więzieniu na wyspie Ventotene, gdzie został umieszczony przez włoskie władze faszystowskie.

Jeszcze w roku 1943 Altiero Spinelli powołał Europejski Ruch Federalistyczny, który miał działać na rzecz integracji europejskiej i zlikwidowania państw narodowych, natomiast w 1946 roku założył Unię Europejskich Federalistów. W 1980 r. wraz z innymi posłami do Parlamentu Europejskiego o poglądach federalistycznych założył Klub Krokodyla, którego członkowie w 1984 roku złożyli do Parlamentu wniosek („Draft Treaty Establishing a European Union”) o przygotowanie projektu nowego traktatu o Unii Europejskiej.

14 lutego 1984 r. Parlament Europejski przyjął wniosek i zatwierdził projekt Traktatu, ustanawiającego Unię Europejską, czyli „Plan Spinellego”. Co prawda byly i głosy przeciwne, ale - Spinelli miał cierpliwość - wybrał metodę małych kroków. Pouczał, że „Spośród stopniowo rosnącej grupy sympatyków do ruchu należy rekrutować tylko tych, którzy uznali i przyjęli europejską rewolucję za główny cel swojego życia. Dzień po dniu, z dyscypliną, działania powinny być prowadzone dyskretnie, powinno im być zapewnione stałe i efektywne bezpieczeństwo”.

Idee, zawarte w „Manfeście z Ventotene”, rozwinięte w „Planie Spinellego”, oparte na teorii ponadnarodowego porozumienia między partiami demokratycznymi i na popieraniu inicjatyw mogących do tego „rewolucyjnego zrywu” doprowadzić, zawarte  w słowach Marksa „Filozofowie tylko różnie objaśniali świat, [nam] chodzi jednak o to, żeby go zmienić”– Spinelli realizował w swoim planie z roku1984, który znalazł odbicie w obecnie dyskutowanych zmianach traktatów UE. (wiadomość z 22.11.2023: 267 propozycji  zmian w traktatów o Unii (TUE) i o Funkcjonowaniu UE (TFUE).

W Parlamencie Europejskim działa od 2010 roku Grupa Spinellego, która obecnie liczy już ponad 110 europarlamentarzystów. Jej założyciele to: Daniel Cohn-Bendit, Joshka Fisher i Guy Verhofstadt.

Do „Grupy Spinellego” należą zarówno chadecy, liberałowie i ludowcy, jak i socjaliści, zieloni czy komuniści, a więc pełen przekrój europejskiej polityki (wśród nich z Polski: Róża Thun und Hohenstein, Paweł Świeboda oraz Danuta Hübner). Celem działania Grupy jest stworzenie Europy „całkowicie podporządkowanej Brukseli”.

Poniżej dwa najważniejsze punkty Manifestu z 1941 roku w temacie określania celów dla Europy po wojnie – a obecnie programu organizacji i ukierunkowania Unii Europejskiej, realizowanego w ostatnich miesiącach roku 2023.

1. „Kwestia, która musi być rozwiązana jako pierwsza, bo bez niej wszelki postęp w innych dziedzinach będzie jedynie pozorny, to zniesienie podziału Europy na suwerenne państwa narodowe”.
2. „Ustanowienie stabilnego państwa federalnego z europejskimi siłami zbrojnymi zamiast armii narodowych”.

O tym najważniejszym zadaniu na tym etapie „rewolucji historii” Spinelli wyraził się tak: „Tego „postępu” dokona europejski ruch rewolucyjny, który w 1941 roku jest dopiero w planach.” I wyznaczył kolejne kroki (które właśnie realizują obecne ekipy unijne): „Już teraz należy kłaść fundamenty ruchu będącego w stanie zmobilizować wszystkie siły do stworzenia nowego organizmu który będzie największą kreacją, całkowicie nową w dziejach Europy”. Spinelli był świadomy, że ta nowa kreacja będzie spotykać opory wśród niektórych narodów, ale „Rewolucyjna partia ma świadomość, że dopiero wtedy gdy pokonuje te trudnosci - rozpoczyna prawdziwą pracę”.

I dlatego dał taką wskazówkę, jak sobie z tym poradzić: „Na początek wprowadzić należy dyscyplinę w społeczeństwie adresowaną do nieuformowanych mas”. Zadaniem Unii – wedlug Planu Spinellego jest stworzyć organy i środki, by w państwach utrzymać porządek (zapobiec buntom). Zatem „Unia dyscyplinuje niesforne peryferia” – pouczał majster. W tym nowym tworze - w „państwie europejskim” prywatna własność ma być likwidowana, ograniczana, korygowana albo rozszerzana w zależności od sytuacji, nie zaś dogmatycznie, dla zasady. Zostanie uksztaltowany nowy model europejskiego zycia gospodarczego, wolnego od koszmarów militaryzmu lub krajowej biurokracji, a wszystkie trudne kwestie znajdą łatwe rozwiązanie w ramach Federacji Europejskiej. „Podobnie jak problemy małych państw. Kiedy staną się częścią większej unii narodowej, stracą swoją ostrość” - prorokuje Spinelli, wtedy: „wszystkie narody świata zaakceptują wielką wizję wspólnego działania - Federacja Europejska będzie jedyną możliwą gwarancją pokojowej współpracy z amerykańskimi i azjatyckimi narodami”.

Obecnie jesteśmy świadkami, jak unijni biurokraci zjednoczeni w Grupie Spinellego przygotowują się do tego „pełną parą”!

Działania te nabrały zdecydowanego rozpędu w roku 2022. Zaś w październiku 2023 Komitet Spraw Konstytucyjnych Parlamentu Europejskiego przyjął projekt zmian traktatowych. Ich celem jest m.in. wprowadzenie waluty euro w całej UE, ustanowienie wspólnej europejskiej armii i zabranie państwom możliwości decydowania o własnym wojsku, wprowadzenie (ostateczne, gdyż, de facto, obowiązuje ona od wielu lat) ideologii „gender mainstreaming” do życia kulturalnego i oświaty oraz nakaz legalizacji aborcji. Każda próba oporu ma się kończyć, co ujęto w proponowanych zmianach traktatów, obcinaniem środków, czyli, jak to obrazowo ujęła jedna z europarlamentarzystek, „zagłodzeniem” zbuntowanych państw.

Rewolucja historii - zwroty w dziejach i kształtowanie nowoczesnego świata - to treść punktu 2: „Celem jest ustanowienie stabilnego państwa federalnego z europejskimi siłami zbrojnymi zamiast armii narodowych.”

Pomysł utworzenia europejskich sił zbrojnych pojawił się na terenie UE już w roku 2015. Jego „autorem” był szef Komisji Europejskiej Jean-Claude Juncker, który wypowiedział się dla gazety Die Welt (8 marca 2015) proponując konieczność utworzenia „wspólnej armii europejskiej (…), która pomogłaby kształtować wspólną politykę zagraniczną i bezpieczeństwa oraz pokazać odpowiedzialność Europy na świecie”. Temat ten podjął Emanuel Macron. W listopadzie 2018 r. w "The Economist" ogłosił „śmierć mózgu NATO”, a wgrudniu 2021 powtórzył to na szczycie NATO podczas rozmowy z Donaldem Trumpem, ostrzegając jednocześnie kraje europejskie, że nie mogą liczyć na pomoc Stanów Zjednoczonych w zakresie obronności i wzywając do utworzenienia wspólnej, europejskiej armii. Dalsze wypadki potoczyły się szybko. 6 października 2020 Grupa Robocza ds. Polityki, Bezpieczeństwa i Obrony frakcji SPD (Socjaldemokratycznej Partii Niemiec) w Bundestagu zadecydowała o konieczności utworzenia Armii Europejskiej jako 28 armii, dodatkowo do 27 armii państw członków Unii Europejskiej i opublikowała dwunastostronicowy dokument. W ten sposób można mówić o przygotowaniu podstaw do realizacji tego drugiego, ważnego punktu „rewolucyjnego testamentu” włoskiego komunisty Altieri Spinellego. Do realizacji nowoopracowanego modelu zmian traktatowych, które podjęto w listopadzie 2023 roku.

Nie powinno się pominąć w tej sprawie słów „ojca” Unii Europejskiej, które wyjaśniają przyczynę zastąpienia armii narodowych – armią Europy: „Ponieważ władza państwa socjalistycznego (tu zastąpić słowami „władza Federacji Europy) nie może liczyć na lojalność armii państw związkowych ani ich dowództw, armie te muszą być zlikwidowane i zastąpione jedną, lojalną wobec władzy centralnej armią europejską”. W celu „utrzymywania porządku” należy zmienić charakter armii z militarnego na policyjno-interwencyjny – celem „narzucenia ciemnemu motłochowi społecznej dyscypliny, stosując rewolucyjną dyktaturę, czyli terror” . Brzmi groźnie?  I jest groźne! Rewolucja ma swoje prawa!*

Oto kilka wypowiedzi z mediów na te dwa „najważniejsze punkty” podyktowane przez Spinellego, a podjęte obecnie w reformach traktatów unijnych :

O armii europejskiej:

Enigmatycznie, jak to Olaf Scholz - kanclerz Niemiec powiedział: "Powinniśmy najpierw zrobić to, co musimy zrobić teraz" (odpowiedź na pytanie dziennikarzy, co myśli o utworzeniu armii europejskiej podczas Europaforum w Berlinie, czerwiec 2023)

„Nowy porządek Europy? Niemiecka Strategia Bezpieczeństwa Narodowego” (Defence24, październik 2023): „w celu dalszej integracji, wieńczącej sukcesem projekt europejski, zapowiedziano w strategii budowę wspólnej armii europejskiej (instrument integracji militarnej), wspólną politykę bezpieczeństwa i obrony (integracja militarna i polityczna)

„Unia, która byłaby w stanie uzgodnić wspólną walutę, nie może pozostawić wojska pod stałą kontrolą krajową.” O koncepcji armii europejskiej, wynikającej z logiki integracji europejskiej w kierunku unii politycznej. (Bundesakademie fuer Sichertsheitspolitik, czerwiec 2023)

O państwach narodowych:

„Czy świat wogóle potrzebuje państw narodowych?” (Frankfurter Rundschau, wrzesień 2022)

„Każdy Europejczyk powinien otrzymać europejski paszport” (Zeit-Online, styczeń 2023)

„Państwa narodowe znikną” (Zeit-Online, styczeń 2017)

„Nie marnuj kryzysu, który może posłużyć twojej ekspansji władzy” („Sueddutsche Zeitung”, sierpień 2023). Zgodnie z tym mottem, politycy UE zawsze wykorzystywali sytuacje kryzysowe, aby krok po kroku rozszerzać kompetencje Brukseli.

Ps. Dla wielu truizmem będą słowa, że Unia Europejska – obecna – nie ma nic wspólnego z „Europą ojczyzn” opartą na wzorcach moralnych i wywodzącą swoje korzenie z chrześcijaństwa. Przed wejściem do Unii karmiono nas opowieścią o chrześcijańskich ojcach założycielach Wspólnot Europejskich, wśród których wybija się postać nie Altiero Spinellego, lecz Roberta Schumanna jako głównego ideologa zjednoczonej Europy.

Do takiej Unii wstępowaliśmy 1 maja 2004 roku. Na takich podstawach skonstruowana została Europejska Wspólnota Węgla i Stali, która powstała w roku 1952 i funkcjonowała do roku 2002, aż stopniowo przekształcono ją (2009) w Unię Europejską.

 

*- niemiecka Bundeswehra liczy ok. 140 tys. żołnierzy, zaś policja w Niemczech wraz z aparatem bezpieczeństwa (Ochrona Konstytucji, UOP itd.) to około pół miliona funkcjonariuszy – uwaga redakcji